آموزش نرم افزار پاور پوینت بخش سوم
در بخش اول نرم افزار پاور پوینت کار با کادرهای متنی و ایجاد اسلاید و در بخش دوم وارد کردن عکس و اعمال تغییرات بر روی تصاویر را به طور کامل آموزش دادم . در این بخش می خواهم کار با اشکال و ایجاد شکل های دلخواه در اسلاید با تنظیمات آن را به طور کامل برای شما توضیح بدهم .

کار با اشکال در پاور پوینت
در نرم افزارهای دیگر مجموعه آفیس نیز از گزینه Shape استفاده کرده ایم اما می خواهیم در این قسمت به طور کامل با کاربرد این ابزار آشنا شویم .برای شروع نرم افزار پاور پوینت را باز کنید.
1. بعد از اجرایی برنامه ، بر روی گزینه Insert در نوار ابزار کلیک کرده و گزینه Shape را انتخاب می کنیم .(برای مشاهده تصاویر با سایز اصلی بر روی آنها کلیک راست کرده گزینه View Image را انتخاب کنید)

همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید برای ترسیم کردن یک شکل انتخابهای متفاوتی را ، این جعبه ابزار در اختیار شما قرار داده است کافیست هر کدام از شکل هایی که در لیست زیر مشاهده می کنید

با استفاده از استایل این امکان وجود دارد که شکل نشانگر ماوس را وقتی روی قسمت مشخصی از صفحه قرار می گیرد تغییر دهیم. به این منظور می توانیم از ویژگی زیر در استایل مربوط به تگ مورد نظر استفاده کنیم:

برای مثال فرض کنید می خواهیم وقتی نشانگر ماوس روی یک قسمت متن قرار می گیرد به شکل ساعت شنی در آید. می توانیم به صورت زیر عمل کنیم (ما برای مشخص شدن متن از رنگ قرمز در تگ span استفاده کرده ایم.):

نتیجه را می توانید اینجا مشاهده کنید:

background-color

این ویژگی به ما اجازه می دهد تا تقریباً برای هر چیزی در صفحه رنگ زمینه مشخص کنیم. برای این کار باید این ویژگی را به همراه رنگ مورد نظر وارد تگ مربوط به قسمت مورد نظر کنیم. اگر بخواهیم زمینه قسمتی از یک متن را مشخص کنیم می توانیم از این ویژگی در یک تگ SPAN در اطراف متن مورد نظر استفاده کنیم.

در مثال زیر زمینه قسمتی از یک متن را به رنگ زرد در می آوریم:

این هم متن نهایی:

متن بدون زمینه. این قسمت زمینه زرد دارد.

همینطور می توانیم از این ویژگی برای تغییر زمینه یک جدول یا DIV هم استفاده کنیم:

این هم جدول به دست آمده:

شما حتی می توانید از این ویژگی برای سلولهای یک جدول به صورت جداگانه استفاده کنید.

یک نمونه دیگر از موارد استفاده این ویژگی در طراحی فرمهاست. به مثال زیر توجه کنید:

این هم فرم آزمایشی ما:

از ویژگی color برای تغییر رنگ متن قسمتهای مختلف صفحه استفاده می شود. برای مثال می توانید رنگ متن یک جدول را تغییر دهیم و یا قسمتی از متن صفحه را که با تگ SPAN مشخص کرده ایم با رنگ متفاوتی با بقیه متن نمایش دهیم. این تگ از آن جهت که کاربرد تگ و در نتیجه شناسه color که در تگ فونت استفاده می شود، در HTML4 در حال محدود شدن است اهمیت بیشتری پیدا می کند.

البته در قسمتهای قبلی هم از این ویژگی استفاده کرده ایم اما در باره آن توضیحی داده نشده است.

مانند COLOR در تگ FONT رنگها در این ویژگی به دو صورت تعیین می شوند. شکل کلی این ویژگی به صورت زیر است:

اگر می خواهید از رنگهای معمولی که با نام شناخته می شوند استفاده کنید کافی است تا نام رنگ مورد نظر خود را در این ویژگی استفاده کنید. این روش ساده تر است ولی انعطاف پذیری کمتری هم دارد چون تنها می توانید رنگ مورد نظر خود را از بین تعداد اندکی نام رنگ انتخاب کنید.

در صورتی که می خواهید از رنگهای بیشتری استفاده کنید و بهتر بتوانید رنگ مو رد نظر خود را انتخاب کنید می توانید از معادل هگزادسیمال رنگها استفاده کنید. در این صورت می توانید از 216 رنگ مورد استفاده در وب رنگ مورد نظر خود را انتخاب کنید.

در این قسمت به روش تنظیم فونت متن با استفاده از استایل می پردازیم. بسیاری از اعمالی را که قبلاً با تگ انجام می دادیم می توانیم با استایل انجام دهیم.

font-family

ویژگی font-family مشخص می کند که متن با چه فونتی باید نشان داده شود. این ویژگی در حقیقت جانشین شناسه face که در تگ font استفاده می شود است. گزینه پیش فرض برای فونت ممکن است در مرورگرهای مختلف تفاوت داشته باشد، اما معمولاً Times New Roman است.

در مثال زیر از ویژگی font-family برای تغییر فونت متن داخل یک div به Arial استفاده می کنیم:

نتیجه را به صورت زیر مشاهده می کنید:

البته باید به خاطر داشته باشید که اگر بازدید کننده فونت مورد نظر شما را نداشته باشد، مرورگر به جای آن از فونت پیش فرض خود استفاده می کند. برای جلوگیری از بروز این مشکل باید از فونتهایی استفاده کنید که معمولاً به همراه سیستم عامل نصب می شوند و در اکثر سیستمها موجود هستند.

font-size

این ویژگی مشخص کننده اندازه فونت در صفحه می باشد. گزینه پیش فرض برای این ویژگی medium است.

فرض کنید می خواهیم متن درون یک DIV با اندازه 30 پیکسل نمایش داده شود:

نتیجه را ملاحظه کنید:

font-style

کار این ویژگی تقریباً شبیه تگ در HTML است، اما چون استفاده از تگهایی نظیر , , و در حال کمرنگ شدن است بهتر است از استایل برای مورب نشان دادن متن استفاده شود.این ویژگی می تواند مقادیر زیر را داشته باشد:

در این قسمت به ادامه ویژگیهایی که بر روی متن ها اثر می گذارند می پردازیم.

text-transform

این ویژگی مشخص می کند که متن با استفاده از حروف بزرگ نوشته شود یا حروف کوچک و یا به صورت معمولی البته بدون آنکه در حروفی که تایپ شده است تغییری به وجود آورید. با این روش اگر خواستید قسمتی از متن مثلاً برای تأکید بیشتر با حروف بزرگ مشاهده شود نیازی نیست که دوباره آن قسمت را از اول تایپ کنید. البته این ویژگی در زبان فارسی چندان استفاده ای ندارد ولی در زبانهایی مثل انگلیسی می توانید آنرا به کار ببرید.

به یک مثال در مورد این ویژگی توجه کنید:

این هم نتیجه:

همانطور که مشاهده می کنید بدون استفاده از حروف بزرگ در نوشتن کد، متن ما با حروف بزرگ نمایش داده می شود.

این ویژگی چند مقدار دارد که در اینجا مشاهده می کنید:

none :
با انتخاب این گزینه متن به همان صورتی که تایپ شده است نمایش داده می شود.

lowercase :
با انتخاب این گزینه متن با حروف کوچک نمایش داده می شود.

uppercase :
این گزینه متن را با حروف بزرگ نمایش می دهد.

capitalize :
این گزینه حروف اول کلماتی را که با حروف کوچک نوشته شده اند با حروف بزرگ و بقیه حروف را با حروف کوچک نمایش می دهد. به مثال زیر توجه کنید:

متن به صورت زیر نمایش داده می شود:

در این قسمت برخی از ویژگیهای متن را که در CSS استفاده می شوند به شما معرفی می کنیم. با کمک این ویژگیها می توانیم نحوه قرار گرفتن متن در صفحه، فاصله بین حروف و بسیاری از خواص یک متن را تغییر دهیم.

letter-spacing

این ویژگی به ما اجازه می دهد تا فاصله میان حروف یک کلمه را در یک متن تعیین کنیم. این ویژگی می تواند مقادیری را در مقیاس پیکسل به خود بگیرد یا از مقدار normal استفاده کند. گزینه پیش فرض برای این ویژگی همان normal است. در اینجا به ذکر یک مثال در مورد این ویژگی می پردازیم:

فرض کنید می خواهیم از این ویژگی برای متن موجود در یک تگ DIV استفاده کنیم:

نتیجه را به صورت زیر مشاهده خواهید کرد:

position

ویژگی position به ما اجازه می دهد تا تعیین کنیم که آیا می خواهیم موقعیت یک عنصر در صفحه مشخص شود یا نه. اگر می خواهیم آن عنصر موقعیت مشخصی داشته باشد موقعیت عنصر را در صفحه تعیین می کند. چندین مقدار را می توان برای این ویژگی قرار داد. در اینجا می توانید این مقادیر را با کمی توضیح در مورد هر کدام ببینید:

static :
این مقدار پیش فرضی است که در صورت تعریف نشدن position در صفحه استفاده می شود. با این مقدار اجزا در همان جایی که کد آنها را می نویسید دیده می شوند.

absolute :
این مقدار به ما اجازه می دهد تا یک عنصر از صفحه را در هر موقعیتی نسبت به بالا، راست، پایین یا چپ صفحه که بخواهیم نمایش دهیم.

fixed :
این گزینه به ما اجازه می دهد تا موقعیت یک عنصر صفحه را در پنجره مرورگر مشخص کنیم. در صورتی که برای یک عنصر از این ویژگی استفاده کنیم، موقعیت آن عنصر حتی در صورتی که به بالا و پایین صفحه برویم یا اندازه پنجره مرورگر را تغییر دهیم به همان صورت قبلی باقی می ماند. البته اینترنت اکسپلورر در ویندوز از این ویژگی پشتیبانی نمی کند ولی اینترنت اکسپلورر در مکینتاش همچنین مرورگرهای نت اسکیپ از این ویژگی پشتیبانی می کنند.

static

این ویژگی در حقیقت مشخص می کند که عنصر مربوطه باید در محلی که کد آن نوشته شده نمایش داده شود. وقتی که از این ویژگی استفاده می کنیم ویژگیهای top, left, bottom, right کاربردی ندارند.

این ویژگی به صورت پیش فرض از طرف مرورگر برای صفحه مورد استفاده قرار می گیرد.

fixed

چون اینترنت اکسپلورر بیشتر از سایر مرورگرها مورد استفاده قرار می گیرد و از ویژگی fixed در CSS پشتیبانی نمی کند زیاد به این ویژگی نمی پردازیم. اما در هر صورت ویژگی جالبی است. در اینجا فقط به ذکر یک مثال بسنده می کنیم:

در این مثال از ویژگی position:fixed برای تعیین موقعیت یک DIV استفاده می کنیم:

اگر می خواهید ببینید این ویژگی چگونه کار می کند لینک زیر را با یکی از مرورگرهای Opera, Netscape یا Firefox مشاهده کنید و صفحه را با استفاده از اسکرول بار به بالا و پایین ببرید:

استفاده از ویژگی position:fixed ( لینک در پنجره جدید باز می شود ).

حاشیه ها

margin-left

این گزینه به ما اجازه وی دهد تا برای هر یک از اجزای صفحه حاشیه چپ مشخصی را تعیین کنیم. در حقیقت این گزینه مقدار فاصله اجزا را از سمت چپ صفحه مشخص می کند. به یک مثال در این مورد توجه کنید:

همانطور که می بینید کد بالا یک DIV را با کادر مضاعف و 200 پیکسل حاشیه از چپ نشان می دهد:

margin-right

این گزینه هم مانند گزینه بالا عمل می کند با این تفاوت که مقدار حاشیه را از سمت راست تعیین می کند:

همانطور که می بینید کد بالا یک DIV را با کادر مضاعف و 200 پیکسل حاشیه از راست نشان می دهد:

margin-top

این گزینه هم مانند........

border-style

با استفاده از استایل ما می توانیم برای اجزای یک صفحه کادر ایجاد کنیم. با استفاده از پارامتر border-style می توانیم مشخص کنیم که آیا می خواهیم کادر داشته باشیم یا نه، و اگر می خواهیم نوع کادری را که می خواهیم ایجاد کنیم مشخص کنیم. در اینجا می توانید برخی از مقادیری را که می توانیم برای border-style استفاده کنیم را ببینید:

none
با استفاده از این مقدار تعیین می کنیم که نمی خواهیم کادر داشته باشیم. در صورتی که مقداری غیر از none تعیین شود کادر خواهیم داشت.

solid

dashed

ساده ترین راه برای افزودن استایل به یک صفحه استفاده از شناسه style در تگهای HTML است.
برای افزودن استایل به یک تگ باید عبارت " "=style را وارد تگ مربوطه کنیم و ویژگیهای مورد نیاز خود را بین دو دابل کوت ( " ) وارد می کنیم. مثلاً فرض کنید می خواهیم به یک تگ DIV استایل اضافه کنیم. در این صورت تگ DIV به صورت زیر در می آید.

برای نمونه وقتی بخواهیم متن داخل یک DIV به رنگ سبز نمایش داده شود می توانیم به صورت زیر تگ DIV را بنویسیم:

توجه کنید که بین ویژگی color و رنگ سبز ( green ) از علامت دو نقطه ( : ) استفاده شده نه از علامت مساوی که در تگهای HTML استفاده می شود. همچنین لازم نیست مقادیر مورد نظر را بین علامت های نقل قول ( " ) قرار دهیم. می توانید نتیجه به کارگیری کد بالا را در سطر زیر مشاهده کنید:

استفاده از استایلها می تواند به ما کمک کند تا از دوباره نویسی فرمانها جلوگیری کنیم. برای انجام این کار ما می توانیم یک Style را در بخش HEAD در متن HTML خود تعریف کنیم. یک استایل در HEAD با تگ <STYLE> آغاز می شود و با <STYLE/> به پایان می رسد. در قسمت زیر می توانید یک نمونه از استایل را که مشخصاتی را برای تگ <SPAN> تعریف می کند مشاهده کنید که در بخش HEAD در متن قرار گرفته است.

همانطور که می بینید استایل با تگ <style> آغاز می شود. سپس یک کامنت را شروع می کنیم تا مرورگرهایی که از CSS پشتیبانی نمی کنند استایل را نادیده بگیرند و در صفحه به نمایش در نیاورند. در قسمت بعد این خط را مشاهده می کنید:

این خط مشخص می کند که هر بار که در صفحه از تگهای <STYLE> <STYLE/> استفاده می شود. متن بین آنها به رنگ قرمز و به صورت ایتالیک نمایش داده می شود. در نوشتن استایل باید در نظر داشته باشید که نباید از علامتهای کوچکتر و بزرگتر ( < و > ) که در اطراف تگهای HTML استفاده می شود، استفاده کنید. همچنین به جای استفاده از علامتهای نقل قول ( " " ) که در متن HTML استفاده می شود از آکولاد ( { } ) در اطراف خواص استایل استفاده می کنیم. خواص مختلف یک استایل هم به وسیله یک نقطه ویرگول ( ; ) از هم جدا می شوند.

فرض کنید می خواهیم برای چندین صفحه از یک سری استایل استفاده کنیم که در همه صفحات مشابه هستند. در این مورد می توانیم از یک فایل استایل خارجی استفاده کنیم تا نیازی به چندین بار نوشتن استایلها نباشد.

برای شروع با استفاده از یک ویرایشگر متن مانند Notepad در ویندوز یک فایل متنی ایجاد کنید. سپس اطلاعات زیر را در این فایل وارد کنید:

حالا این متن را با نام example.css ذخیره کنید ( شما می توانید از هر نامی که می خواهید برای ذخیره کردن فایل استفاده کنید، فقط به خاطر داشته باشید که پسوند فایل باید css. باشد. ).

 CSS یا همان Cascading Style Sheet روشی است برای قالب بندی و طراحی اجزای صفحه از قبیل متن، تصویر، زمینه صفحه، کادرها و تقریباً هر چیزی که در طراحی صفحه استفاده می شود بدون استفاده از کدهای HTML. از طریق این استایل شیتها می توانیم از دوباره نویسی کدهای HTML که باعث مشکل شدن کد نویسی و همچنین کند شدن سرعت بارگذاری صفحه در اینترنت می شود جلوگیری کنیم. برای مثال می توانیم یک بار نوع فونت مورد استفاده در یک صفحه را تعیین کنیم و دیگر مجبور نباشیم کد مربوط به فونت را در صفحه به کار ببریم. همچنین می توانیم از این ابزار قدرتمند در مواردی به جای جاوا اسکرپت نیز استفاده کنیم و چون مشکلات جاوا اسکرپت مثلاً غیر فعال بودن جاوا اسکرپت در مرورگر را ندارد با خیالی آسوده تر می توانیم از آن استفاده کنیم.